Vijf geliefden, vijf films: Een eerbetoon aan Caroline Pauwels

Isabel Junius, maker van ‘De vier seizoen van Caroline Pauwels’ kiest ‘Les Vacances de Monsieur Hulot’ van Jacques Tati

Voor het portret ‘De vier seizoenen van Caroline Pauwels’ volgde ik haar in het jaar voor haar heengaan. In de zomer van 2021 was Caroline curator van Theater aan Zee Oostende. Met zicht op zee duurde het niet lang tot Caroline sprak over films waarin de zee een belangrijke rol speelt. Dat én de bijna slapstick – Laurel & Hardy of Buster Keaton – achtige humor bracht ons bij: 'Les Vacances de Monsieur Hulot’. De bedoeling was om die parel op Theater aan Zee te vertonen maar door omstandigheden kon dit niet doorgaan. Dat dit iets meer dan een jaar later als eerbetoon aan haar op FFO geprogrammeerd staat, maakt van deze vertoning een magisch moment. En wanneer we straks dan de scène zien waarbij Mr. Hulot met zijn boot naar de zee gaat: die scène, dat moment “zo hilarisch en van een humor die je vandaag eigenlijk nog weinig ziet” – laat ons dan naar de scène kijken met diep in ons hart het weerklinken van Carolines gulle lach.

MA 30.01: 21.45 uur - met kortfilm 'Firas' van Jawad Maakor en René Huwaë als voorprogramma  - De Grote Post

Herman Van Goethem, rector Universiteit Antwerpen kiest ‘Tokyo Story’ van Yasujirô Ozu

‘Tokyo Story’ speelt zich af in de hoofdstad waar Caroline haar hart verloren heeft. Nochtans was Caroline niet echt een Japanse. Daar was ze te uitbundig voor, te goedlachs. Soms ook ongecontroleerd, bij tijd en wijlen wat chaotisch en dat is Japan niet. Maar Caroline hield van het land en de zoektocht naar evenwicht. Het streven naar harmonie, zoals in kunst, is iets wat Caroline steeds deed, en wat we allemaal meer moeten doen. Enerzijds flamboyant en uitbundig, anderzijds evenwichtig en op zoek naar schoonheid. Zo stond ze in het leven en engageerde ze zich voor haar universiteit en voor jonge vrouwen uit kansengroepen. Ik reis door Japan, Ozu achterna en op zoek naar Caroline in dankbare herinnering.

WO 01.02: 17.00 uur - De Grote Post

Goede vriendin Eva Vanhengel kiest ‘La vita è bella’ van Roberto Benigni 

‘La vita è bella’ was de levensvisie van Caroline. Dat het leven mooi is. Dat hebben we vaak tegen elkaar gezegd. Toen ik nog op de VUB werkte, sloten we er de dag mee af. Dan trok ik de deur achter me dicht, en riep een van ons nog snel: ‘het leven is schoon!’. Tijdens plezante dagen was dat met de grootste glimlach. Op dagen wanneer het eens wat tegenviel was die glimlach bijna even groot. Zo ook in ‘La vita e bella’, een film die je ondanks de ellende niet enkel met verdriet achterlaat, maar je ook doet glimlachen. Waarin nieuwsgierigheid en optimisme centraal staan. En die zich bovendien afspeelt in ons favoriete Italië. Buongiorno principessa!

DO 02.02: 22.15 uur - In De Grote Post

Haar kinderen Anna Violette en Emil Rousseau kiezen ‘Boyhood’ van Richard Linklater

Over welke films ons aan mama doen denken, hebben wij veel nagedacht en gesproken. We maakten een lijstje met films die we samen hebben gezien. Soms brachten wij haar naar iets nieuws, vaak zij ons naar iets anders. Uiteindelijk viel onze keuze op een film die mama heel erg had geraakt: ‘Boyhood’. De insteek van de film is fascinerend, gedurende tien jaar wordt er een stukje uit het leven van dezelfde acteurs gefilmd. De gesprekken die uit de film voortvloeiden met ons drietjes waren heel markerend. We spraken over het uiteengaan van relaties en "de helaasheid der dingen" waardoor we elkaar nog meer ontdekten en begrepen. Hoewel de film misschien iets minder vrolijk is dan bij mama past, zijn de vragen die het oproept wel ontroerend.

ZA 28.01: 16.00 uur - In De Grote Post

Journalist, columnist en lector Sakina Elkayouhi kiest ‘Firas’ van Jawad Maakor en René Huwaë

Wat jij, Caroline, mij leerde, was om altijd trouw te blijven aan mezelf, de humanistische idealen en de mensen die jou groot laten denken. Als een warm deken voelde je kracht aan. De kracht om niet altijd krachtig te hoeven zijn. Jouw kracht zat in het lef om kwetsbaar te kunnen zijn in een wereld die kwetsbaarheid vaak als een zwakte ziet. De vluchtelingencrisis was voor haar altijd al een belangrijk thema. Niet alleen wanneer het actueel was. On the record en off the record. De waarde van kwetsbaarheid, van standpunt durven innemen, van niet wegkijken maar ijveren voor een gelijkwaardige en inclusieve wereld. Daarom koos ik voor de kortfilm ‘Firas’ van mijn goede vriend, Jawad Maakor en diens collega regisseur René Huwaë.

MA 30.01: 21.45 uur - In De Grote Post als voorprogramma van ‘Les Vacances de Monsieur Hulot’ van Jacques Tati